ನೀನೇ ನನ್ನ ಬದುಕೆಂದು ನಂಬಿದ್ದೆ
ನೀನು ನನಗಾಗಿಯೇ ಬದುಕ ಬಯಸಿದ್ದೆ
ನಿನ್ನ ಬದುಕೇ ಬದಲಾಗಿ ಹೋದಂತೆ
ನನ್ನ ಇರುವಿಕೆಗೆ ಅರ್ಥ ಹುಡುಕುತಿರುವೆ
ನೀನು ದೂರವಾಗಿ ಎಲ್ಲೇ ಹೋದರೂ
ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೊಡನೆ ಸದಾ ಸಂಘರ್ಷ
ನಾನು ಸೋತು ಮೌನಿಯಾಗಿ ಬಿಡುವೆ
ನೀನೇ ಗೆದ್ದು ಅಹಂಕಾರದ ನಗೆ ಬೀರುವೆ
ನಿನ್ನಷ್ಟು ಯಾರೂ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಲಿಲ್ಲ
ನಿನ್ನಷ್ಟು ಯಾರೂ ನನ್ನ ನೋಯಿಸಲಿಲ್ಲ
ನಿನ್ನದೇ ಸಾಮಿಪ್ಯ ಬಯಸಿದ ಮನಸ್ಸಿಗೆ
ನೀನಿಂದು ಅಪರಿಚಿತನಾಗಿ ಹೋಗಿರುವೆ
ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನಿರಬೇಕೆಂದುಕೊಳ್ಳುವೆ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚಿನ ನೀರಾಗಿ ಉಳಿದುಬಿಡುವೆ
ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲ ನೆಪ ಮಾತ್ರವಾಗಿವೆ
ನನ್ನ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರ ರೂಪ ಪಡೆದಿವೆ
ವಿನೋದ ಕರಣಂ. ಬಳ್ಳಾರಿ
